Triode Dick's Page
Ceasar
Een single ended versterker met amorfe UGT's
Deel 1
update:27-8-2001

De Ceasar op gloei met AVVT AD100 eindtriode, 227 en 6688.

Avé, dit is de versterker die mij het laatste jaar veel tijd liet "verlummelen" met (te) veel muziek luisteren. Maar deze monoblokken slaan gewoon alle voorgaande projecten. Met een weergave die zo ongelooflijk strak definieert dat je gewoon meer details uit je luidsprekers hoord. Ruimte, diepte, alles net een stap beter. Een versterker die als referentie voor mijn verdere bouwprojecten mij dwingt die verder te "tweaken" dan dat ik tot nu toe zou doen. De eerste die daar alle voordelen uithaalde was mijn vorige referentie: "The General". Die was ondanks de mooie Tango permaloy NY15 UGT's niet in staat dezelfde muziekkwaliteit te laten horen dan "Ceasar". Uren, dagen tunen, tweaken en vergelijken heeft de General op een  hoger plan gebracht dan dat 'ie was voor de Ceasar er kwam. De General streelt mijn gehoor nu duidelijk meer dan voorheen. De Ceasar zorgt zo dat andere versterkers een referentiepunt hebben bij mij. Veni, vidi, Vici... laat ze maar komen....

Maar is het verschil in bouw met de General dan zo verschillend? Nee, helemaal niet. Ik geloof meer in evolutie dan in revolutie met mijn versterkerbouw. Door steeds een compleet ander principe te bouwen komt het nooit tot een echte uitontwikkelde buizenbak. Langzaam steeds verder ontwikkelen, dat geeft toch betere resultaten op de langere duur. Een groot verschil is dat in plaats van de toch uitstekende Tango Permaloys hier AE Amorfe UGT's worden toegepast. Is een amorfe dan echt nog beter dan de permaloy? Ik durf nu gerust bevestigend te antwoorden nu. Ik werk het laatste jaar met verschillende types amorfe UGT's. En ondanks de verschillen hebben ze alle drie dezelfde sublieme familietrekken. De General, een treedje lager gezet, heeft nu ook amorfe uitgangen. Gemaakt door Tribute Audio. De overeenkomsten zijn groot. Een geslaagde upgrade.

Ja maar, er staan ook andere eindbuizen op deze Ceasar? Goed gezien... Maar ik heb de AV300B en de KR300BXLS ook op de Ceasar gehad. De AVVT is wat lichter in klankbalans, maar is ook prima. De KR heeft een wat ingehoudener klankbalans. Maar, dat bleek later, die staat eigelijk te weinig te werken om helemaal los te kunnen komen. Daar kwam ik achter toen de grotere broer van Ceasar, de "Big C", op stroom zette. Die haalt behoorlijk meer uit de KR Electronics 300BXLS triode. De AVVT AD100 vind ik op deze Ceasar zo machtig passen bij de AE Amorfe's, dat ik ze zo liet staan. Het is een beetje een vreemde buis. Een beetje vreemd, maar ontiegelijk lekker! Net wat vetter in het midden. Waarschijnlijk door de hogere gloeistroom van 2,2 Ampère bij een spanning van 4 Volt. Ik kreeg ze van Jim van "triodes.nl", ter evaluatie. Om eens buiten het 2A3/300B straatje wat te proberen. Ik heb ze niet meer teruggestuurd,... en hij krijgt ze ook niet weer. Ik  heb ze maar gekocht.

Maar helaas, er zijn weer beren op de weg. De laatste productie van deze formidabele AD100's zijn zwaar teleurstellend van kwaliteit. Ik kan ze dit moment helemaal niet aanraden. Om dit probleem uit de wereld te ruimen heb ik nu een paar VAIC300B's op de versterker. Inderdaad, van de concurent van AVVT, maar duidelijk met dezelfde "roots". Ten eerste omdat de fysieke overeenkomsten frapant zijn. Ten tweede omdat VAIC heel goed bezig is vandaag de dag. De afwerking is subliem. En ja hoor, na een paar dagen werd het al duidelijk, de Ceasar speelt ook met de VAIC de sterren van de hemel. Ook dat zelfde net wat vettere midden en mooie vloeiende hoog.

In de Mu-stage heb ik eens een ander buisje, 6688, gebruikt. Ik wil vooral niet de indruk wekken dat alleen de inmiddels slechter verkrijgbare 12HG7/12GN7 optimaal is. Antique electronics heeft ze nog wel in het assortiment. Maar niet getreurd, er zijn uitstekende andere mooie penthodes. Hier dus een 6688. Een broer van de schofterig prijzige 7788. Die heeft een nog hogere steilheid. Betaal er niet de prijs voor die wordt gevraagd, maar gebruik gewoon de 6688 voor ééntiende van de prijs van de 7788. Heb je al 7788 op je plank? Tuurlijk gewoon gebruiken, uitstekende buis. Kun je ook octal buisjes kwijt, dan is er de 6AG7. Daar heb ik ook uitstekende ervaringen mee. En een nieuwe ster heeft mijn audiohemel verlicht: de D3a. Ik kreeg er een paar van audiovriend de Majoor. En dat bleek een voltreffer. Ze staan ook op de Cleo 4 voorversterker en op de Big C. Later vulde een andere gewaardeerde audiovriend Doede de voorraad verder aan. Bedankt jongens....

Maar ik had natuurlijk ook kunnen vertellen dat de "oude" General versterker met nieuwe AE Amorfes nog wat mooier is dan met de toch niet meer verkrijgbare Tango NY15. Ja, had gekund. Ware het niet dat ik de bouw van "Caesar" uitvoerig heb "gecoverd". Door veel foto's te maken tijdens de bouw. En dat rechtvaardigt toch de uitgebreide eigen bladzij voor mijn huidige favoriet. En de "General" wordt niet meer gebruikt zeker? Ha, natuurlijk wel. Zeker in zijn laatste incarnatie is dat een heerlijke bak. Ze staan nu gebroederlijk naast elkaar op het rek. En mijn stemming bepaald welke draait, de superrelaxte zeer natuurlijke "General" of "Caesar" met zijn weergave die je de tijd doet vervagen. Beide superbakken die doen waarvoor ik ze maakte. Muziek tot een beleving maken.

Het amorfe kernmateriaal is een vreemd goedje. Anders van eigenschap dan onder andere siliciumijzer. Ik ben geen deskundige op dat gebied, maar kreeg een mooi mailtje van mijn onze zuiderbuur Ward. En die is juist op materiaalgebied een veelweter. Ook een heel ervaren buisversterkerbouwer en een groot muziekliefhebber. Ik correspondeer regelmatig met hem. Hieronder de inhoud van de brief, hij verteld het veel beter dan ik kan:

Aldus Ward.

Je hoeft je niet eens te interesseren in trafokernmateriaal om toch te beseffen dat we hier met een heel prettige ontwikkeling te maken hebben die ons in staat stelt (nog) meer muziek uit onze versterker te halen. En daar draait het toch om. Besef ook dat dit kernmateriaal in hele dure Japanse trafo's worden toegepast. Tamura heeft ook amorfe UGT's in het programma. Die kosten een klein vermogen, van je banksaldo bedoel ik dan. Verder weet ik nu dat er twee Nedelandse (!) bedrijven zijn die ze volop in productie hebben. Ik heb met beide uitstekende ervaringen.

Jaren geleden las ik er al over in Sound Practices. Maar voor Dick en alleman waren die niet weggelegd, tot nu... En ik wordt hier toch blij van, elk stukje muziek dat ik weergeef wordt dat alleen maar meer. Er staat iets speciaals vlak achter de eindbuis. En gewoon in Nederland geproduceerd... Door het toch wel dure kernmateriaal zullen het nooit massaproducten worden. Maar doordat de productie gewoon in Nederland plaatsvind zijn ze zeker haalbaar voor veel mensen die geen mediocro trafo op zijn versterker willen.

Is er nu alléén met amorfe UGT op de versterker nog muziek te genieten? Nee, natuurlijk niet! Het is één van de manieren. Eén van de wegen om naar een mooie versterker te gaan. Maar níet de enige. Wel ben ik steeds nieuwsgieriger geworden naar eigenschappen van het kernmateriaal. Van Menno, met z'n ringkern UGT's,  word ik niet veel wijzer op dat vlak. Die houdt het voor zich. Daar zou ik ook graag eens wat meer over willen weten. Ook zijn UGT's vind ik bijzonder goed qua weergavekwaliteit. Haalt ook hij wat uit met de legering? Of is het gewoon zo'n goed ontworpen geheel? Mijn eerste paar Tango's, met normaal silicium ijzer kernen, herken ik nu op dat klankkarakter. Net als de reguliere bandkernen van AE. Niet dat dat beroerd is, verre van dat! Maar zowel de Permaloy en, nog meer, de amorfe, geven gewoon meer microdetails in de muziek weer. Zo ben ik plots in de opbouw van UGT's beland, en het smaakt naar meer..

Het opvallende oppervlak van amorfo kernmateriaal. Het zijn geen normale lamellen. Maar flinterdunne plakjes. Het schilfert makkelijk af en is erg scherp.

 

 

 

 

 

 

 

Schema versterker: Nieuwe opgewaardeerde versie!

Schema voeding:

Deel 2 >>